Kerst

We staan beiden bij de koffieautomaat. Op afstand, er zit zeker twee meter tussen ons. Een straal bruin vocht klettert in de beker. Zonde hè, van de kerst. Wordt een stuk saaier nu, opent hij het gesprek. Maar jij hebt toch een hekel aan de feestdagen? Is mijn reactie. Nou ja, hekel hekel. Het is vaak een hoop gedoe, veel stress, dure boodschappen en je eet altijd te veel. Plus mijn schoonfamilie is ook niet je van het.

Ik lach. Maar dan is dit toch juist fijn. Je kunt niet de hele familie vragen, dus vraag je niemand. En je kunt er niets aan doen. Lekker samen op de bank een boek lezen of Netflixen. Dat zeg ik, een saaie kerst dus! Gewoon met z’n tweetjes… Hoezo saai man, reageer ik nu ietwat geïrriteerd. Je hebt net voor duizenden euro je hele huis laten opknappen. Kun je nu mooi van je huis genieten. Nou ja, genieten, genieten. We zitten wel aan huis gekluisterd. Wat een bullshit, reageer ik. Je roept al jaren dat je de kerst verschrikkelijk vindt met die verplichte visites en opgedirkt aan tafel zitten. En nu hoeft dat niet, kun je doen en laten wat je wilt en is het weer niet goed. Hij haalde zijn schouders op. Vervolgens koop je van de zomer een compleet nieuwe inrichting voor je huis met een giga-tv, je hebt alles opnieuw geverfd en een andere vloer…. Maar ervan genieten. Waarom geef je zo veel geld uit, als je het niets vindt om thuis te zijn. Ik snap jou niet. Hij haalde opnieuw zijn schouders op, pakte zijn koffie uit de automaat en draaide zich om.

Wat ga jij doen met de kerst dan? Ik? Woensdag voor kerst komen de kinderen eten, want die eten altijd op woensdag bij ons en de rest… niets, helemaal niets. Maar gisteren waren ze toch ook bij jullie? Ja klopt, ze waren in de buurt en kwamen spontaan langs. Toen zei mijn schoonzoon: ‘ach, als we toch hier zijn, kunnen we wel blijven eten’. En dat vinden jullie oké? Tuurlijk, zo’n onverwacht etentje heeft voor ons meer waarde dan een verplichte zit met kerst. O ja, we hebben één traditie: tweede kerstdag schuiven we de eettafel voor de tv, dan komt onze zoon, gaan we samen gourmetten en kijken we met z’n drieën de Polar Express. Dat is geluk.

Fijne feestdagen!

Nol de Vries