Halsema
Er moet toch een moment komen dat je denkt: ik ben er klaar mee. Waarom laat ik me door een stel randdebielen uitmaken voor alles en nog wat. Waarom laat ik mijn gezin de dupe worden van mijn publieke functie. En waarom laat ik de meest weerzinwekkende bedreigingen over me uitstorten. Er komt een moment dat je denkt: zoek het maar uit allemaal.
Toch blijf je. Je recht je rug, zucht een paar keer en stapt vol goede moed een nieuwe dag in. Je schudt die vuilbekkerij op sociale media van je af, accepteert dat geroeptoeter vol beledigingen voor je deur en vertrouwt erop dat die anonieme (doods)bedreigingen slechts woorden zijn van een paar hersenloze organismen, die mede dankzij de ‘auto herstel’ op hun mobieltje nog begrijpelijk Nederlands kunnen schrijven.
Zullen dergelijk gedachten soms misschien door het hoofd van burgemeester Femke Halsema schieten? Ongetwijfeld zal ze bij haar sollicitatie naar de functie van eerste vrouw van Amsterdam hebben beseft dat je als opvolger van de populaire Eberhard van der Laan met de nodige reserves wordt ontvangen. En dat het besturen van een stad als Amsterdam niet de meest makkelijke opdracht is.
Natuurlijk. Femke Halsema is niet feilloos. De verhalen in de media over lucratieve baantjes aan vriendjes gunnen, de veelbesproken en bekritiseerde misser met de demonstratie op de Dam zijn slechts twee voorbeelden en zo sloeg ze in haar optreden vaker de plank mis. Maar in diezelfde media weten insiders te vertellen dat ze in ieder geval niet wegloopt voor problemen.
Persoonlijk bejubel ik haar aanpak om de smerige wietlucht die het centrum van de stad beheerst te weren, door coffeeshops – of in ieder geval de wiettoerist – aan banden te leggen. En ik geloof zeker dat ze van onder meer De Wallen weer een Amsterdamse buurt wil maken en geen pretpark voor beschonken Britten die hier hun vrijgezellenfeest komen vieren.
En ja, een kampioensfeest van Ajax hoort in de stad. Maar helaas… de goeden moeten hier onder de kwaden lijden, al vormen die kwaden slechts een klein deel van de supportersschare. Feit is dat een kampioensfeest met voetbalsupporters – en dat geldt zeker niet alleen voor de Ajax-aanhang – vaak uit de hand loopt. Daar kan de horeca op het Leidseplein, waar de Ajax-spelers ooit op het balkon van de Stadsschouwburg werden gehuldigd over meepraten. En ook omwonenden van het Museumplein weten er alles van. Dus is het niet onlogisch dat werd besloten om het kampioensfeest vanwege een tekort aan beveiligers in de Amsterdam ArenA te houden en niet op het Museumplein.
Dat is vervelend en dat is balen, maar dat is deels ook te wijten aan een deel van de eigen supporters. Hoe dan ook, niets rechtvaardigt de shit die Halsema vanwege het besluit over zich heen kreeg. Schrale troost voor de burgemeester is dat in negen van de tien gevallen die shit online wordt gezet door eencelligen die waarschijnlijk niet eens in staat zijn hun eigen schoenveters te knopen.
Nol de Vries