Geïnspireerd door zijn vriendin maakt Jeroen zijn droom waar
Elke wielrenner heeft af en toe een zetje in de rug nodig. Zo ook Jeroen Buitenhuis, sinds vijf jaar fanatiek fietser. Vijf jaar liep hij al rond met het idee, en op het sterfbed van zijn vriendin Floor kreeg hij het beslissende duwtje in de rug om zijn droom werkelijkheid te laten worden. Het resultaat: fietswasserette Chasse Patate.
Als je het pand aan de Tweede van der Helststraat 75 (hoek Pastelstraat) betreedt, is het in één oogopslag duidelijk. Het sfeervol en toepasselijk ingerichte pand ademt uit alle hoeken en gaten, in de vorm van muurtekeningen, lampen en decoratie één ding uit: fietsen. En je moet niet vreemd opkijken, als de televisie in het pand ook nog eens staat afgestemd op een wielerkoers, die op dat moment ergens ter wereld wordt verreden.
Bedenker, eigenaar en ook bewoner – anders kreeg hij geen contract om het pand te huren – Jeroen Buitenhuis had vijf jaar geleden ook niet kunnen bedenken dat hij nu hier zou staan. Sterker nog, fietsen was niet bepaald een hobby van hem. Sportief als hij was, richtte hij zich voornamelijk op balsporten in het algemeen en voetbal in het bijzonder. “Als er geen bal aan te pas kwam, was het voor mij geen sport’’, vertelt hij. Het is dankzij zijn inzet als vrijwilliger voor een zeilschool in Roelofarendsveen, waardoor hij de fiets heeft ontdekt. “Ik kreeg alleen een reiskostenvergoeding. Toen die lager werd, moest er geld bij en dat werd me iets te gortig. Ik heb toen een tijdje de oude racefiets van mijn pa geleend om op de fiets naar Roelofarendsveen te gaan, zo’n drie kwartier fietsen. Via de zoon van een vriend van mijn vader ben ik mee gaan doen aan fietsen in de bergen. Die eerste keer in de machtige Alpen fietsen was zo vet, zo mooi. Sindsdien ben ik verkocht.”
Het idee voor de fietswasserette ontstond pas, toen Jeroen glimmend van trots naar zijn eveneens glimmende, zelf schoongemaakte fiets stond te kijken. “Dat verschil tussen voor en na… werkelijk. Ik had zoiets van ‘waarom kan dat niet ergens worden gedaan’. Toen kwam het idee in mijn hoofd van ‘hier zit een markt in.” Maar pas toen Jeroen een nieuwe fiets aanschafte – inmiddels is hij in het bezit van het model, waarmee Tom Dumoulin in 2017 de Giro d’Italia won – kreeg het idee meer vorm. Die fiets wilde hij namelijk wel goed schoonhouden. Maar dat gebeurde elke keer in de douchecabine van zijn appartement op driehoog aan de Churchilllaan. “Gepruts op de kleine ruimte met slangen en een voorvork die constant op mijn hoofd terechtkwam, het was elke keer een heel gevecht.”
Dat gevecht gaf hem wel voldoening en dat voedde het idee om niet alleen zijn eigen fiets een schoonmaakbeurt te geven, maar ook die van anderen. Er dus zijn werk van te maken. En dat paste ook nog eens uitstekend in het toekomstbeeld van Jeroen, die op dat moment met een compagnon een recruitmentbureau runde. “Ik wilde meer met mijn handen werken. Direct resultaat zien en een tevreden klant ermee weg zien lopen. Heel anders dan maandenlang naar iemand zoeken voor een bedrijf, en dan veel geld vragen aan dat bedrijf voor iemand die na twee maanden weer is vertrokken.’’
Het bleef vooralsnog bij een idee. Inmiddels had hij Floor van Liemt leren kennen. Een ondernemend type, en iemand– zegt Jeroen – die niet stil kon zitten, iemand die gelijk daad bij woord voegde. “Ze heeft echt van alles gedaan”, vertelt hij over de vrouw die zijn vriendin werd, “waaronder een stichting opzetten voor jonge mensen met kanker.” Want helaas, Floor leed aan longkanker en wilde haar ervaringen delen, wat ze onder meer deed via een dagboek in het NRC. “Zij heeft me geïnspireerd. Zijn heeft altijd gezegd ‘je moet doen wat je leuk vindt. Super cliché natuurlijk, maar het is wel zo. ‘Je hebt het er altijd wel over, maar doe het ook een keer’, zei ze altijd. Op haar sterfbed heeft ze me gezegd dat ik het ook echt moest gaan doen.”
Na het overlijden van Floor viel Jeroen echter in een zwart gat. “Ik zat daar zonder Floor en zonder werk.” Toen het slechter ging met Floor, stopte hij met zijn werk als recruiter. “Ik merkte dat het niet langer dan een paar maanden ging duren en ik wilde er voor haar zijn. Op een gegeven moment heb ik gezegd ‘ik moet gaan doen, wat zij me heeft gevraagd’ en ben het plan gaan uitwerken. In februari kwam ik dit pand tegen en wist gelijk dit is ideaal. Er hingen echter twee voorwaarden aan: ik moest hier gaan wonen en een ambacht uitoefenen. Dat komt goed uit, zei ik, en opperde mijn fietsschoonmaakidee. Maar dat paste weer niet in het bestemmingsplan. Op zich logisch want het bestond ook nog niet. Dus hebben we er fietsenmaker van gemaakt, want door fietsen schoon te maken, herstel ik ze ook enigszins. En dat mocht.”
1 maart kreeg hij de sleutel, 29 maart (Floors geboortedag) wilde hij open. Met vrienden en familie van zowel Floor als Jeroen werd het die dag één groot feest, Veertien dagen was Chasse Patate – de naam verwijst naar een ‘kansloze achtervolging’ tijdens het wielrennen waarbij iemand vanuit het peloton de kopgroep probeert te bereiken – ‘schijnopen’, om op 16 april officieel open te gaan. De fietsenschoonmakerij was een feit, al had Jeroen nog er nog wel één niet te onderhandelen voorwaarde aan verbonden: “Ik wil wel sport kunnen kijken tijdens het werk…”
Van meet af aan is de aanloop goed. Inmiddels staat de teller al op ruim driehonderd fietsen. Het principe is simpel; je brengt een fiets, haalt hem later op of blijft erop wachten – een beurt duurt een half uur – waarbij een goeie bak koffie met zelfgemaakte boterkoek niet mag ontbreken. “Het zijn voornamelijk hobbyfietsers die langskomen”, weet Jeroen. “Wedstrijdfietsers doen het schoonmaken vaak zelf. Er is geen opleiding voor nee. Ik heb veel geleerd op een van de beste universiteiten van de wereld, namelijk YouTube. En ik heb veel geleerd van de man die mijn fiets in elkaar heeft gezet. Hij heeft 25 jaar bij Giant gewerkt.”
Het is, gaat Jeroen verder, niet moeilijk, maat je moet wel weten wat je doet. Het schoonmaken van de ketting, hoe en waar moet je invetten en waar mag je niet te hard met de hogedrukspuit aan de slag. “Je moet oppassen dat je het vet uit de draaionderdelen spuit, maar ook weten welke wax je gebruikt en waar je dat wel en niet moet doen. Een beurt van een half uur bestaat uit ontvetten, schoonmaken en opnieuw invetten en waxen. Mensen vragen wel of ik remblokken wil vervangen of een lekke band wil maken. Ik kan dat wel, maar heb de afspraak met mezelf gemaakt dat ik at niet doe. De mensen die dat doen, bestaan al: fietsenmakers. Ik ben fietsenschoonmaker.” En na de beurt, komt het mooiste moment, als de eigenaar die op een krakende en knarsende fiets aankwam op een muisstille fiets weer vertrekt.
Vijf jaar speelde Jeroen met de gedachte om een fietswasserette te beginnen, sinds april van dit jaar is dat nu werkelijkheid geworden. Met dank aan Floor, die hem feitelijk toch een beetje het laatste zetje heeft gegeven.
Chasse Patate Fietswasserette
Jeroen Buitenhuis
Tweede van der Helststraat 75
1073 AL Amsterdam
06-44778990