Digiloos

Elk jaar rond deze tijd overkomt het me, ik word snipverkouden. Ook nu, alleen is de situatie nu even volledig anders dan voorgaande jaren: een loopneus is een van de verschijnselen van corona en dus stap ik in de molen die ‘coronatest’ heet.

Ik kies voor de online versie. Inloggen kan via de DigiD-app, dus iPad en iPhone erbij. Vierletterige code invoeren, QR-code scannen, pincode invoeren en we zijn binnen. Afspraak en locatie vastleggen en klaar, appeltje-eitje.

Onwillekeurig moet ik aan mijn moeder denken. Ze vervloekte al dat nieuwerwetse gedoe, je kreeg niemand meer aan de telefoon als je met een bedrijf belde en dat internetbankieren… waardeloos. We hebben vorig jaar afscheid van haar genomen. Ze was bijna 85 jaar en stond geestelijk nog volop in het leven. Alleen die reis naar de digitale wereld. Nee, daar had ze geen zin meer in. Er was in heel Amsterdam waarschijnlijk geen grotere digibeet te vinden dan zij. O ja, facetimen met een van de kleinkinderen dat vond ze wel wat. Prachtig dat dat toch allemaal maar kon. Maar verder.

En zo is er een hele generatie – uitzonderingen in die leeftijdsgroep daargelaten – die nooit de grens van het digilandje zal oversteken. Mensen die zijn opgegroeid met acceptgiro’s (daarmee kon je rekeningen betalen), telefonistes en receptionisten (die stonden je persoonlijk te woord als je belde en verbonden je direct door met de juiste persoon) en bankfilialen met loketten (de bank op locatie, waar mensen achter een loket zaten om je te helpen).

Was vroeger dan alles beter? Nee, verre van.

Maar het is wel een vergeten groep. Overheidsinstanties verwijzen je stoer door naar hun websites – waar waar overigens menigeen die er wel verstand van heeft al verdwaald in het oerwoud van regeltjes. Heb je problemen thuis, service-aanvragen bij de woningbouw graag even doorgeven via de e-mail en je verzekering aanpassen: heel simpel, ga naar je account, log in en bij instellingen kun je alles naar wens veranderen . Zelfs televisieprogramma’s als Ik Vertrek of het Familiediner – populair bij deze groep – eindigen met de zin: ‘wilt u weten hoe het verder gaat, kijk dan op de website’. En DigiD? Een gedrocht voor senioren.

Het zou bepaalde instanties, banken en de overheid sieren nog even terug te keren naar de goeie ouwe tijd voor die groep. Hoe lang zou het nog duren. De digilessen die de OBA organiseert (zie elders in deze krant) zijn goed bedoeld, maar voor veel 70- tot 90-jarigen is dat qua mobiliteit geen optie. En moet iemand van 90 nou echt nog een iPad aanschaffen om zijn bankzaken te doen. Oké, familie, vrienden en buren kunnen de helpende hand bieden. Maar als die er al zijn, is dat nu, met al die coronamaatregelen is dat optie.

O ja, corona… de testuitslag was gelukkig negatief.

Nol de Vries