Flora Breemer zet ervaring in voor een tweede termijn

 Als je zorgvuldig wilt onderzoeken wat er in een stadsdeel speelt, welke uitdagingen er zijn en waar de kansen liggen. Dan ben je zo een jaar verder. “Natuurlijk kan je op dag 1 roepen: ‘Dit is mijn visie, we gaan nu allemaal die kant op, zo moet het en dat wil ik’. Maar zo’n type ben ik niet. Ik heb er de tijd voor genomen. Zuid is een groot stadsdeel. Voordat je alles en iedereen de aandacht hebt gegeven die het verdient, en je wilt dat zorgvuldig doen, dan ben je wel even bezig. Daar kwamen ook nog eens twee jaar pandemie bij, toen werden andere dingen ineens belangrijker.”

Enerzijds zorgde de pandemie voor een beperking. “Een van de dingen die ik belangrijk vind bij besturen, is me verbinden met de mensen in de wijk. Dat was ineens heel moeilijk.” Anderzijds heeft de pandemie geholpen, omdat er dingen – ‘die wij belangrijk vinden’ – onder een vergrootglas kwamen te liggen; eenzaamheid bijvoorbeeld. “Maar ook de erkenning dat kwetsbaar zijn iedereen kan overkomen. Zelfs men- sen die het heel goed voor elkaar hadden, konden door de pandemie in de problemen komen. Dat heeft het bewustzijn daarover versterkt. Dat is een bijvangst van de pandemie. Er zijn dingen naar buiten gekomen die anders verborgen waren gebleven. Eenzaamheid en mentale gezondheid zijn belangrijke thema’s geworden, waardoor je ze makkelijker kunt agenderen.”

“Daarom is het fijn dat ik nog vier jaar door kan”, vervolgt Flora. “Neem de vergrijzing. Stadsdeel Zuid is het meest vergrijsde stadsdeel en telt veel ouderen. Hun problematiek wordt nijpender en daar kan ik wakker van liggen. Het is een veelkoppig probleem dat we niet zomaar kunnen oplossen. Mensen worden ouder, kijk naar de tekorten in de zorg. Er zijn in Zuid heel veel ouderen die in woningen zitten, die niet meer geschikt zijn voor ze.”

Bijvoorbeeld digitale inclusiviteit. “Dat overigens niet alleen ouderen treft, maar ook mensen met een taalbarrière en mensen met een verstandelijke beperking. Tijdens de pandemie schakelden we moeiteloos over op een digitaal leven; kijk maar op die website, download deze app maar even, log hier maar even in. Daarmee wordt de groep mensen die om wat voor reden dan ook die digitale vaardigheden niet hebben, uitgesloten.” De vele cursussen die hiervoor in het leven zijn geroepen, kunnen volgens Flora beter aansluiten op de vraag. Een volledig lesprogramma is vaak te veel omvattend. Maatwerk is nodig. “Bijvoorbeeld spreekuren in een Huis van de Wijk of bibliotheek, waar mensen laagdrempelig gericht met digitale vragen kunnen komen. Hoe moet ik online bankieren, ik wil via YouTube een kookcursus volgen, of hoe werkt online winkelen. Geen standaardpakket aanbieden, maar aansluiten op de interesse en vragen van mensen.”

En hoe ziet Flora de komende vier jaar? “Er komt minder geld. We zullen heel goed moeten kijken hoe we dit eerlijk kunnen verdelen. Dat gaat echt wringen en ondertussen lopen de tekorten op. De stad en het leven worden duurder. De kloof tussen mensen die het goed hebben en mensen dit moeilijk rondkomen wordt groter. Voor sommigen zijn de ontwikkelingen heel goed bij te benen, anderen lukt dat niet. Ik ben bang dat mensen elkaar door die groeiende kloof niet meer ontmoeten, dat er meer vooroordelen komen. Dat Amsterdam een stad wordt met mensen die het heel goed hebben en mensen die aan de zijlijn staan. Wat ik mensen in Zuid zou willen meegeven: laat je inspireren door mensen die verbinding zoeken, door mensen die hun hand uitsteken naar mensen die het nodig hebben.”