Voetbal

De eredivisie is alweer een aantal weken op gang. Het eerste puntverlies is geleden (Twente uit, altijd lastig) en de eerste voetbalrellen zijn een feit (confrontatie tussen supporters van PEC en Go Ahead). Maar nog voor het eerste fluitsignaal had geklonken, werd weer eens te meer duidelijk dat er tussen die honderdduizenden echte voetbalsupporters een aantal hersenloze Neanderthalers rondlopen. Steven Berghuis weet er alles van.

Begin jaren tachtig werd ik de trotse bezitter van een Ajax seizoenkaart voor vak P van stadion De Meer. Recht tegenover het roemruchte vak F, waar ik jaren met vrienden stond toen we nog losse kaarten kochten. Maar meestal douwde je destijds de man bij het hek een knaak in zijn handen en kwam je – illegaal – het stadion binnen. De seizoenkaart was, zover ik me kan herinneren, ook nog geldig voor Europacupwedstrijden, toen nog heel simpel EC I (landskampioenen), EC II (bekerwinnaars) en EC III of UEFA Cup geheten.

En ja, ook in die tijd hadden de meeste Ajacieden een gruwelijke hekel aan alles wat met De Kuip te maken had. De belangrijkste doelen elk seizoen: kampioen worden en winnen van Feyenoord. De rivaliteit tussen Ajax en ‘die klanten uit 010’ is er altijd al geweest. Niet voor niets zijn er maar twee echte klassiekers in dit land: Ajax-Feyenoord en Feyenoord-Ajax.

Wat niet kon en wat niet mocht, gebeurde in voetbalseizoen 1983-1984: ras-Ajacied Johan Cruyff koos voor de aartsrivaal. En ergo, hij hielp ze dat jaar ook nog aan de landstitel. Maar ondanks dat, staat uit dat seizoen één herinnering velen nog levendig voor de geest: de 8-2 afstraffing van Feyenoord in de klassieker op 18 september 1983 in het Olympisch Stadion.

Een paar jaar eerder stond diezelfde Johan Cruyff aan de basis van de overstap van ras-Feyenoorder Wim Jansen naar De Meer. En dat werd in Rotterdam – op zijn zachtst gezegd – niet echt gewaardeerd en tot overmaat van ramp maakte ‘Wimpie’ zijn debuut voor Ajax ook nog eens in de klassieker in De Kuip; op 7 december 1980 op een besneeuwde grasmat. Met een goed gemikte ijsbal, afkomstig van de tribune, werd de voormalige Feyenoorder tijdens de warming-up in zijn linkeroog geraakt én gevloerd. Hij speelde nog wel, maar moest halverwege de eerste helft van het veld.

In veertig jaar tijd is er wel wat veranderd. De ijsbalgooiers van toen zijn geëvolueerd in randdebielen, voor wie niets te ver gaat. Steven Berghuis en zijn gezin weten er alles van.