Barbara maakte als kind al haar eigen meubels voor de Barbies

Opa had een schildersbedrijf, maar was regelmatig in zijn werkplaats achter het huis bezig met het maken en restaureren van meubelen. En ook Barbara was daar dus regelmatig te vinden om haar eigen poppenmeubelen te maken. Toch ging er nog wel wat aan vooraf, eer ze zich vol overgave op de meubels kon storten. Ze werkte voorheen in sociaalpedagogische hulpverlening in Rotterdam. Tot ze op een gegeven moment in Amsterdam een jongen tegenkwam die de opleiding tot meubelmaker deed. “Ik werd verliefd en ben ook de opleiding gaan doen.” Een vierjarige op- leiding tot meubelmaker/restaurateur. “En dat wilde ik eigenlijk altijd al doen.”

En dan heeft ze het over restauratie. Barbara maakt zelf geen meubels. “Het gaat mij om het behoud van het meubel, zorgen dat het niet verslechterd. Het meubel weer terugbrengen naar de originele staat. De meeste meubels die ik krijg zijn antiek ja, al kom ik de laatste jaren wel steeds meer meubels uit de jaren 60 en 70 tegen. Op zich maakt het mij niet zoveel uit. Of alles kan worden gerestaureerd? Over het algemeen is heel veel mogelijk met meubels. Ik ben dan ook heel tevreden als ik iets in de originele staat kan terugbrengen.” En dat geldt niet alleen voor haar, want het maakt haar klanten ook heel blij. “Dat op zich is ook weer heel bevredigend, mede door het contact met de klanten.”

Dat zou ook een van de redenen zijn om aan jongeren mee te geven om voor dit vak te kiezen. Barbara: “Het brengt veel voldoening en op deze manier behoud je ook een stukje geschiedenis. Op de een of andere manier lever je toch een bijdrage aan de maatschappij. Nee, voor het geld moet je het niet doen. Daarbij is het fysiek best zwaar om te doen. Ik doe het nu ongeveer twintig jaar, Ik heb, door het vele poetsen en boenen, best veel kracht in mijn armen. En ik let wel goed op mijn conditie, ik doe veel om gezond en fit te blijven. Ik heb ook altijd wel stagiaires gehad en ik vind het ook leuk om mensen het vak te leren, alleen heb ik daar hier de ruimte niet voor. En ik ben bang dat het vak toch een beetje aan het uitsterven is. Ik was vorig jaar bij de Open dag op de opleiding en toen merkte ik wel dat er weinig animo was voor de restauratiekant.”