‘Materiaal waarmee ik werk, komt uit het ambacht van iemand anders’
Ze is opgeleid als klassiek beeldhouwer en van jongs af aan een fervent tekenaar, maar inmiddels is Sacha Vink uitgegroeid tot een veelzijdig kunstenaar. Ze werkt, zegt ze in haar eigen woorden, voornamelijk ‘in het ruimtelijke’ en dat is ook goed in haar stukken terug te vinden. “Maar als iemand bepaalde gordijnen wil, kruip ik met alle gemak achter de naaimachine.”
In ieder geval zocht ze al op jonge leeftijd duidelijk de creatieve richting. “Andere ambities heb ik ook nooit gehad”, vertelt Sacha. Eenmaal op de kunstacademie in Groningen proefde ze in het eerste jaar aan alles wat met kunst creëren te maken heeft. “En dat is veel, maar ik bleef uiteindelijk hangen in het ruimtelijke. Dat is echt mijn ding. Ik ben namelijk ook veel bezig met het interieur en op een gegeven moment ook mijn eigen interieur gaan maken en van het een kwam het ander.”
“In het begin heb ik het ambacht van het ouderwets beeldhouwen beoefend. Dat is ook mijn eigenlijke werk. Ik noem het kleien, maar het is boetseren. Dat doe je door hout en steen te bewerken, of het in brons te gieten. Maar dat doe ik allemaal niet meer”, klinkt het stellig. “Ik ben van het beeldhouwen afgestapt en richt me meer op ruimtelijke kunst.” En dat is dan ook goed zichtbaar in het atelier. Of eigenlijk niet, want beeldhouwwerk is er weinig terug te vinden, op een enkel gebeeldhouwd hoofd na, ergens weggestopt achter op een plank.
Dat in tegenstelling tot een aantal opgezette vogels, die zichtbaar een plek hebben opgeëist in het atelier. Die heeft ze nodig voor de tekeningen die ze maakt, want tekenen doet ze nog wel. Samen met een tante die ook tekent, kwam ze op het idee een scheurkalender met potloodtekeningen van vogels te maken. Maar dan wel een met de maten van een deur; tekeningen van 2 meter bij 90 centimeter. “Om aan die lengte te komen, gebruiken we bijvoorbeeld een zwaan, roerdomp en ooievaar. En ja, er zit ook een haan bij”, zegt ze lachend als ze haar tekeningen laat zien en de haan tevoorschijn komt. “Maar die staat boven op een toren met twee andere vogels.” En waarom dan al die opgezette vogels? “Tja, hierbij moet je naar waarneming werken en dan is het handig als de vogel wel een beetje stilstaat.”
Haar atelier zit enigszins verstopt achter een kleine blauwe deur aan de Lutmastraat en is dus niet makkelijk toegankelijk. Toch weten mensen haar wel te vinden; via mond-tot-mondreclame, ze zien haar werk bijvoorbeeld in hotels of in het interieur van bedrijven en horecagelegenheden of komen haar werk tegen in magazines of bij exposities. Grappig detail: haar eerste interieuropdracht kreeg ze als kapper! “Ik heb een tijdje als kapper gewerkt en tijdens het kappen, komen de gesprekken op gang. Zo werd ik ook als kunstenaar bekend en wat ik al zei, van het een kwam het ander.”
Twee grote kasten die beide zijn samengevoegd met een tafel eisen een groot deel van de ateliervloer op. “Ik maak in feite ruimtelijke collages”, gaat Sacha verder. “Kasten staan bijvoorbeeld meestal met hun rug tegen de muur. Kasten die ik heb bewerkt, staan, als het even kan, in de ruimte. Dat vind ik het allerleukste. En daar is licht in verwerkt, of er komt geluid uit. Het is een samenstelling van verschillende stijlen en technieken en diverse materialen. Soms combineer ik ook verschillende kasten met elkaar.” Enerzijds zijn het kunstwerken om naar te kijken, maar niet in mindere mate ook objecten om in het interieur te plaatsen.
Het materiaal dat Sacha daarvoor gebruikt, zijn bestaande klassieke kasten. “Niet heel erg van nu nee”, zegt ze. “Soms zijn het erfstukken van grootouders, waarmee mensen iets anders willen en ík maak er echt ook iets anders van. Of er worden kasten aangeleverd, waar mensen niets meer mee willen doen.” Verder haalt ze veel van haar materiaal letterlijk van straat af. “Je wilt niet weten wat mensen soms bij het grofvuil zetten. En dat gaat me soms wel eens aan het hart. Ik werk met hergebruik, mede op basis van mijn liefde voor het materiaal.” Nieuw spul zul je bij Sacha dan ook niet snel tegenkomen, maar wel ambachtelijk gemaakte kasten en ander meubilair. “Ik zeg altijd ik werk met het ambacht van een ander, en daar voeg ik mijn eigen ambacht aan toe. Ik eer ambachtelijk werk.”
Ze streeft ernaar zo veel mogelijk zelf te doen. “Op de kunstacademie leer je zo veel verschillende technieken, je kan bijna alles maken. Ik teken, bouw een huis in Frankrijk, maak kasten, doe elektra, heb leren lassen, ben met planten in de weer. Heerlijk. Ik vind alles leuk.” Alhoewel, alleen maar badkamers achter elkaar tegelen, is niet haar ambitie, maar ze wil het wel leren. “Om het toe te kunnen passen in mijn werk als het nodig is. Datzelfde heb ik met stuken. Dat wil ik ook kunnen, omdat ik het voor mijn kunstwerken nodig heb. Ik ben best wel technisch ingesteld en vaardig. Maar geblazen glas bijvoorbeeld, dan zou ik toch eerst een cursus moeten doen en daar komt bij dat ik er de apparatuur niet voor heb.”
Als er iets voorhanden is, wat ze echt niet zelf kan doen, zoekt ze de oplossing bij collega’s van de ambachtsvereniging Made in De Pijp. “Die samenwerking is erg leuk. In de vereniging werk je samen met allemaal gepassioneerde mensen, dat vind ik waanzinnig.” Verder laat ze zich puur leiden door het materiaal dat ze in handen krijgt. “Ik creëer al als het materiaal in handen heb, dan zie ik dat wat ik ervan wil maken al voor me.”
Sacha Vink
Bezoekadres: Lutmastraat 193
Postadres: Lutmastraat 191
06 45 29 27 24
sachavink62@gmail.com
Foto: Lex Banning